Uitgaven voor DOAC’s opnieuw gestegen in 2019

De uitgaven voor de direct werkende orale anticoagulantia (DOAC’s) zijn in 2019 opnieuw flink gestegen. Dit blijkt uit de geactualiseerde cijfers van de GIPdatabank. De stijging is toe te schrijven aan een toename in het gebruik van de DOAC’s. In 2019 gebruikten ruim 346.000 patiënten een DOAC (GIPdatabank). Daarmee steeg het aantal gebruikers met 25% ten opzichte van 2018.

De uitgaven voor rivaroxaban (Xarelto^®) stegen met 30% naar bijna 79,5 miljoen euro en voor apixaban (Eliquis^®) met 33% naar ruim 61 miljoen euro (tabel 1). Rivaroxaban staat daarmee op plek 1 in de top 25 van sterkst stijgende extramurale geneesmiddelen in 2019. Apixaban bezet plek 2.

Edoxaban (Lixiana^®) staat op plek 9. De uitgaven voor edoxaban namen met 56% toe naar ruim 17,5 miljoen euro. Dabigatran (Pradaxa^®) kende binnen de groep DOAC’s de kleinste stijging. De uitgaven stegen met 7,5% naar bijna 40 miljoen euro.

De kostenstijging is geringer dan in 2017 (IVM, 2019). De kosten liggen overigens onder de verwachte kosten ten tijde van beoordeling van deze middelen door het Zorginstituut Nederland (ZIN). Zo was bijvoorbeeld voor dabigatran de verwachting dat de kosten tussen  €78 en 156 miljoen per jaar zouden uitkomen (ZIN, 2012).

Tabel 1. Kosten DOAC's op volgorde van hoog naar laag

De kosten in de tabel zijn gebaseerd op de officiële prijzen. Voor alle DOAC's gelden echter prijsafspraken tussen alle fabrikanten en het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS). Hierdoor zijn de werkelijke kosten voor de DOAC's onbekend. De verwachting is dat de werkelijke kosten lager zijn omdat in de prijsafspraken is vastgelegd dat bij een toename in volume de afgesproken prijs daalt.

Bron

GIP / Zorginstituut Nederland. De GIPdatabank is geactualiseerd met cijfers over 2019. Diemen: Zorginstituut Nederland, 2020.
GIP-databank, geraadpleegd op 20 juli 2020.
Zorginstituut Nederland. Dabigatran (Pradaxa) bij de preventie van cerebrovasculair accident. Gepubliceerd 06-06-2012.