Incontinentiemedicijnen verschillend gebruikt

Het aantal mensen dat geneesmiddelen voor urine-incontinentie gebruikt verschilt per provincie. In Limburg en Drenthe zijn er 1,5 tot 2 keer zo veel per duizend inwoners als in Friesland. Dat blijkt uit het landelijke rapport Monitor Voorschrijfgedrag Huisartsen dat het Instituut voor Verantwoord Medicijngebruik (IVM) vandaag presenteert.

Naast het verschil in aantal gebruikers zijn er verschillen in keuze bij deze urologische middelen. Bij nieuwe gebruikers van incontinentiemiddelen kiezen relatief weinig huisartsen voor het aanbevolen middel uit de standaarden van het Nederlands Huisartsen Genootschap (NHG). Medisch specialisten schrijven overigens nog minder vaak het merkloze middel voor. De duurdere middelen hebben volgens de standaarden geen meerwaarde boven het middel van eerste voorkeur.

Miljoenen
Het IVM heeft gekeken naar het prijsverschil tussen het merkloze tolterodine en solifenacine, de werkzame stof in het merkpreparaat Vesicare®. Het eerste middel kost in 2017 €30 per jaar, het tweede €320 per jaar. In 2015 is €13 miljoen uitgegeven aan het duurdere middel solifenacine, dus een besparing van miljoenen per jaar is mogelijk.

Standaarden beter gevolgd

Het jaarlijkse voorschrijfrapport laat zien dat huisartsen in Nederland op veel terreinen de richtlijnen goed naleven. Soms beter dan de vorige jaren. Zo daalde in 2016 het aantal antibioticumvoorschriften weer. Ook daalde voor het eerst het aantal patiënten dat met antidepressiva begon.

Verbetering
Voor verbetering vatbaar is de keuze bij het starten van insulines bij diabetes mellitus. De meeste patiënten starten met insuline glargine in plaats van met het eerstekeusmiddel NPH-insuline. De orale diabetesmiddelen schrijven huisartsen overigens bijzonder kostenbewust voor.

Ook het voorschrijven van maagbescherming bij acetylsalicylzuur kan beter. Een op de zeven chronische gebruikers boven de 80 jaar krijgt geen maagbescherming. Huisartsen schrijven wel vaker maagbescherming voor dan medisch specialisten bij deze groep ouderen. Toch zijn er soms grote verschillen in het voorschrijven van medicijnen. Het IVM pleit voor onderzoek om de regionale verschillen tussen voorschrijvers te verklaren en om doelmatigheidsinterventies breder in te zetten.

Terugkoppeling

Terugkoppeling is een belangrijk instrument om medicatieveiligheid te verbeteren. Nu bestaat dit alleen voor huisartsen. IVM-coördinator Anke Lambooij pleit daarom voor terugkoppeling aan alle voorschrijvers op het terrein van medicatieveiligheid, dus ook aan medisch specialisten. “Dit is een prima instrument om voorschrijvers bewust te maken van hun rol in medicatieveiligheid.”

Het rapport Monitor Voorschrijfgedrag Huisartsen 2017 kunt u hier vinden.